تعیین میزان برخورداری مناطق شهری اصفهان از شاخص‌های فرهنگی

نویسندگان

دانشگاه اصفهان

چکیده

خدمات فرهنگی یکی از ارکان اصلی توسعه فرهنگی محسوب می‌شوند. هدف از این پژوهش، بررسی چگونگی یا نحوه برخورداری مناطق شهر اصفهان از لحاظ شاخص‌های فرهنگی، به منظور دستیابی به میزان نابرابری‌های ناحیه‌ای در مناطق مذکور است. جامعه آماری پژوهش را، مناطق چهارده گانه شهر اصفهان تشکیل می‌دهد. با توجه به مؤلفه‌های مورد بررسی، رویکرد حاکم بر این پژوهش «توصیفی-کمّی و تحلیلی» است. در این پژوهش 35 شاخص با روش تحلیل عاملی خلاصه شده و به 5 عامل تقلیل یافته و به صورت ترکیبی در عوامل معنی دار ارایه گردیده‌اند. سپس میزان تأثیر هر یک از عامل‌ها در توسعه خدمات فرهنگی مناطق مشخص و با بهره گیری از مدل TOPSIS به عنوان یک روش تصمیم گیری چند شاخصه و استفاده از روش وزن‌دهی آنتروپی، مناطق در پنج گروه (بسیار برخوردار، برخوردار، متوسط، محروم، بسیار محروم) سطح بندی و جایگاه هر یک از مناطق در میزان برخورداری از شاخص‌های مذکور مشخص گردید. سپس از طریق ایجاد رابطه رگرسیونی بین عوامل تأثیر گذار و میزان تاپسیس، عامل‌هایی که در افزایش سطوح توسعه خدمات فرهنگی مناطق مؤثرند مشخص گردید. یافته‌های پژوهش مبین آن است که مناطق شهری اصفهان به لحاظ برخورداری از نظر شاخص‌های فرهنگی یکسان و برابر نیستند و تفاوت آشکار و محسوسی در میزان درجه برخورداری از امکانات و فضاهای فرهنگی در بین مناطق وجود دارد. از مجموع 14 منطقه شهری، مناطق 1 و3 در سطح بسیار برخوردار هستند و مناطق5 و 6 سطح دوم یا برخوردار را شامل می‌شوند و منطقه 4، 8 و12 سطح نیمه برخوردار(متوسط) را در بر دارند و همچنین مناطق محروم شامل منطقه 2، 11 و9 هستند و پنجمین سطح مناطق 7، 14، 10 و 13 را به خود اختصاص داده‌اند و نهایتاً با در نظر گرفتن مدل رگرسیون، شاخص‌هایی که اولویت اول و سوم را دارند، در جهت توسعه خدمات فرهنگی مناطق شهر اصفهان پیشنهاد شده است.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Determining the degree of enjoyment of cultural indicators in Isfahan urban areas

نویسندگان [English]

  • F. Abolhasani
  • M Izadi
  • A. Zarrabi
چکیده [English]

Cultural Services are considered as one of the main elements of cultural development. The purpose of this study is to assess the enjoyment of cultural aspects of the city, in order to achieve the level of regional inequality in the area. The population of the study includes fourteen areas of Isfahan. Considering the studied components, the ruling research approach is "descriptive, quantitative and analytical". In this study, 35 indicators are summarized using factor analysis and five factors were extracted and were presented in the form of the combination of the significant elements. Then, effects of each factor in the development of cultural services and certain areas were determined using TOPSIS model as a method of decision making and applying multiple indicators and forming entropy weight method in five classes (too much enjoyed, enjoyed, medium, deprived, very deprived), the position of each of the regions having the aforementioned indices were determined. By creating a regression relationship between the factors influencing TOPSIS rate, factors affecting the development of cultural services areas were identified. Findings revealed that, Isfahan urban areas are not equal in terms of enjoyment of cultural indicators and there are significant differences in the degree of enjoyment of cultural facilities and spaces between the regions. Of the total of 14 urban areas, regions 1 and 3 are at the level of too much enjoyed and regions five and six are the second level and area 4 and 8 and 12 are the semi-enjoyed (average) level and also deprived regions include regions 2, 11 and 9 and regions 7, 14, 10 and 13 are at the fifth level. Finally, with regard to the regression model, influential factors in increasing the cultural service development of regions were determined.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Spatial Analysis
  • cultural indicators
  • cultural planning
  • regions of Isfahan